dinsdag 20 oktober 2009

The Mac is Back (2)

En nu op mijn Ipod. Het duurde maar een paar dagen of de hele show was weer te vinden ergens in de krochten van het internet. In *.flac (dus ff CD fikken van de week) en inmiddels ook al geconverteerd naar mp3... Je kunt hem vinden alhier (wel ff accountje aanmaken).

maandag 19 oktober 2009

Pffff, waarom zijn entiteiten voor een kinderwagen van 3 jaar oud gewoon niet meer te krijgen...

vrijdag 16 oktober 2009

Back at the Mac (2)

Op You Tube zijn inmiddels al heel wat coole filmpjes verschenen van Antwerpen en Rotterdam. Van de week maar eens rippen en op mijn iPod zetten.... Deze wilde ik jullie niet onthouden...

Back at The Mac

Ok, vooraf ben ik inderdaad even bij de Mac wezen eten, maar gisteren (na minder dan 24 uur na afloop van het concert in Antwerpen), trof ik mijzelf alweer in de rij voor Ahoy in Rotterdam. Na 19 jaar (het debacle van Leiden uit 1994 maar vergetend) stond Fleetwood Mac weer op een Nederlands podium... Als die-hardfan moest ik daar natuurlijk wel bij zijn en dus wilde ik een beetje op tijd zijn. Helemaal vooraan hoefde van mij niet. Ik wilde ietsje verder naar achteren, voor een beter 1 geluid en dat is gelukt. Tijdens het wachten trof ik al andere lieden die net zo gestoord waren als ik, twee keer op rij naar Fleetwood Mac! Maar de sfeer zat er in de rij al goed in. Na 5 kwartier wachten gingen de deuren open, een snelle pitt-stop en een biertje gescoord en ik stond vooraan, 4 rijen voor mij en ik vond het allang gaaf. Er hing een goede sfeer in de hal (meer feest dan in Antwerpen) en toen de show eenmaal begon, was het geluid voor Ahoy-begrippen niet slecht en gewoon goed. De band was op dreef en deed haar kunstje. Kunstje? Ja, de praatjes, grapjes en gebaartjes waren hetzelfde als in Antwerpen en als op de vele bootlegs en You Tube-filmpjes die ik al heb mogen zien, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze waren gewoon goed, sorteerden effect bij het publiek en dan is er een wisselwerking. Ik vond het weer geweldig. Een band met een lange loopbaan, die de nummers komt spelen die zij wilden spelen. Helemaal geen vergane glorie (zoals de kritieken wel eens aangeven), maar gewoon muzikanten die hun ding doen. Geweldig! Stevie Nicks is een dame op leeftijd, maar nog steeds mijn muzikale heldin. Heb een nieuwe waardering voor Lindsey Buckingham opgedaan de laatste twee dagen. Zoals die man gitaar speelt, energie heeft en te keer gaat op een podium..wow! Opmerkelijk vond ik dat er duidelijk een tweede drummer achter Mick Fleetwood zat mee te drummen, maar hij werd niet vermeld in de bedankjes en het voorstellen van de band en ondersteunende muzikanten...mysterie! Goed, ik heb er zeker geen spijt van dat ik twee keer gegaan ben. Als er een derde concert in de buurt was (ok, Oberhausen afgelopen maandag had gekund) dan had ik zeker gegaan. Ga het internet na maar eens afstruinen, op zoek naar foto's, filmpjes en opnames van gisteren...

donderdag 15 oktober 2009

The Mac is Back!

Zoals u wellicht weet, ben ik een groot fan van Fleetwood Mac. Gisterenavond speelden zij in het Sportpaleis van Antwerpen. Aangezien het 19 jaar geleden was dat deze line-up in de lage landen op een toneel te zien was, kocht ik uiteraard een kaartje voor deze show en was er gisteren bij. Na een vlotte rit, slechts opgehouden door een zoektocht naar de parkeerplaats, liep is als 'eerste' de arena-vloer op. Mijn plaats was op rij 2. Nu was het podium een stuk smaller dan de zaal breed was en dus zat ik helemaal rechts aan de zijkant. Rij 2, maar toch ' ver' van het podium. Ik zag veel ruimte tussen de 1e rij stoelen (wat deden die stoelen uberhaubt bij een popconcert?)en wist ik dat hetw el goed zou komen. Enfin, het Belgische publiek is gedisciplineerd en bleef zitten waar zij moesten zitten en een kwartier voordat het zou beginnen werd de 1e rij uitgenodigd om vooraan te komen staan. That was mijn signaal en ik stond weldra helemaal vooraan, precies onderaan de microfoon-standaard van Lindsey Buckingham (de gitarist). De stelist was op het toneel geplakt en ik zag geen verrassingen staan. Op internet circuleren al tientallen opnames van optredens uit de VS (van het voorjaar) en ik wist dus wat ze zouden gaan spelen. De show zelf was geweldig. Maar als die-hardfan, vind je dat natuurlijk al snel. Het geluid (voor mij dan) kwam voor het grootste deel uit de monitor-speakers van Lindsey Buckingham en was niet echt slecht. Alle hits uit de jaren 70 en een handje vol uit begin jaren 80 kwamen voorbij. Van het succesvolle Tango in the Night-album (mijn 1e optreden van FM stamt uit die tijd) uit 1987 werd alleen 'Big Love' gespeeld. In een/de bekende accoustische versie waar ik met open mond heb staan kijken hoe die man zijn gitaar bespeeld. Persoonlijke hoogtepunten: Stand Back, Go Your Own Way, So Afraid, The Chain, Sara en toch ook Storms. Vanavond een reprise in Rotterdam. Ik denk dat ik dit keer iets verder naar achter bijf. Een beter en ruimer zicht op het podium en wellicht iets beter geluid. Hieronder een paar foto's.